Ikigai

Sinds ik ziek thuiszit, vind ik het lastig om mezelf voor te stellen. Hoewel mijn positieve levenshouding onveranderd is, sturen beperkingen en/of hulpmiddelen een gesprek al gauw richting ellenlange medische besprekingen.

Enthousiast benoemen dat ik Docent Theater studeerde, roept confronterende vragen op. ‘Net afgestudeerd?’ ‘Nee, ik moest stoppen.’ Of: ‘Kun je daar werk in vinden’ ‘Nou… ik ben niet op zoek.’ Waarmee een ontmoeting die vrolijk begon alsnog uitdraait op praten over ziek-zijn.

Vertellen wie ik werkelijk ben, wat me drijft, raakt en bezighoudt blijkt lastig zonder medelijdende blikken. En dat terwijl ik helemaal niet zielig ben! Zo trainde ik mezelf onbewust in conversaties soepel richting het leven van de ander leiden.

Op het Flow mini-kalendertje, dat in mijn badkamer hangt, las ik gisterochtend het volgende: 

‘Jouw missie

Teken drie cirkels die in het midden overlappen. Schrijf in de bovenste cirkel wat je het liefste doet, in de cirkel rechts wat de wereld volgens jou nodig heeft en in die links waar je goed in bent. In het hart van die drie cirkels vind je jouw ikigai, het Japanse woord voor ‘missie in je leven’.’ 

Wat een mooi principe!, dacht ik. De eerste cirkel kon ik in gedachte rap vullen. Of het nu schrijvend is, op het toneel, in boeken of podcasts: 

= Ik deel het liefst verhalen; van mij en anderen, door mij en anderen = 

De vraag wat de wereld nodig heeft, bleek lastiger. Het eerste waar ik aan dacht was liefde. De bron van alles, waar ik de wereld oprecht meer van gun. Tegelijkertijd een begrip dat zo algemeen  is dat het nietszeggend wordt. 

Ik zoek iets specifiekers. Inlevingsvermogen? Het vermogen je te verplaatsen in een ander. Een prachtig concept. Maar met enkel verplaatsen zijn we er nog niet. Inlevingsvermogen voegt pas waarde toe wanneer je niet alleen kunt indenken wat een ander doormaakt, maar ook kunt invoelen wat hem beweegt. Voor welke keuzes staat diegene? Wat motiveert? Hoe kun je hem of haar helpen zich verder te ontplooien?

Kortom, wat we nodig hebben, is betrokkenheid, zowel met elkaar als met de planeet: 

= De wereld wordt mooier van empathie =

De laatste cirkel maakt mijn ikigai compleet. Waar ben ik goed in? Typisch dat de nuchtere Hollander in mij precies bij deze vraag blokkeert. Waar ben ik eigenlijk goed in? Ik merk dat ik direct terugdenk aan schoolcijfers en rapporten. Terwijl die natuurlijk niets zeggen over wie ik vanbinnen ben.

Nee, ik wil mezelf recht aankijken en er niet gemakkelijk vanaf komen: waar vind ik mezelf goed in? Het eerlijke antwoord: mijn krachtige levensinstelling, waarmee ik mogelijkheden blijf zien en benutten. Oftewel:

= Ik ben goed in zien wat iets of iemand in potentie al is = 

Waaruit blijkt dat mijn ikigai, mijn missie in het leven, de volgende is:

= het evenwicht tussen verhalen delen, empathie uiten en potenties verwezenlijken = 

Dat klinkt als een prima openingszin; een stuk inspirerender dan de gemiddelde kennismaking bovendien.

Al schrijvend heb ik de afgelopen maanden waarschijnlijk harder aan mijn ikigai gewerkt dat ik zelf bevroeden kon. Het wordt tijd de losse eindjes bij elkaar te binden en ein-de-lijk op ‘publiceer’ te drukken.  De website moet online. De tijd is rijp.

Wie weet waar mijn ikigai me brengt!