Hoera! Na vijf maanden Noors maskerspel stapt één van mijn beste vriendinnen vandaag weer rond op Hollandse grond! ♡
Hoewel haar afwezigheid aanvankelijk oneindig voelde, blijkt zo’n fysieke afstand eigenlijk best mee te vallen. Sterker nog, een klein halfjaar duizend kilometer gescheiden zijn, maakte onze vriendschap zo mogelijk nog hechter dan hij al was. Elke nieuwe uitdaging levert nieuwe, vaak verrassende (levens)lessen op. Zo ook deze:
- Nieuwe communicatiemiddelen. Samen eten, thee drinken, naar de markt gaan, wandelen of knutselen zat er niet in- niet getreurd: we ontdekten nieuwe manieren om samen te zijn. Whatsappberichtjes, video’s (zij), voicememo's (ik), ellenlange telefoongesprekken, kaarten en brieven bleken prima oplossingen. Zo creëerden we spontaan een kans elkaar opnieuw te leren kennen.
- Nieuwe creativiteit. 'Ouderwetse’ handgeschreven post is fantastisch leuk om te maken. En krijgen! Zonder deze reis waren we elkaar nooit brieven vol tekeningen, talige vondsten, Noorse les, maffe feitjes en tips gaan sturen.
- Nieuwe verhalen. Zij in Noorwegen; ik in Nederland. Zij in een nieuw land met nieuwe mensen, plekken, woorden en avonturen. Ik in een bekend land met nieuwe belevenissen, ontdekkingen en mogelijkheden. ‘Vertel me alles; hòe is het daar?!’
- Nieuwe nieuwsgierigheid: Of de afstand nu dertig centimeter of duizend kilometer is: wederzijdse interesse blijft, wordt misschien wel enkel groter. 'Want hoe is de taal? Het eten? Leuke mensen daar? En de studie? Vertel eens over prachtige natuur!'
- Nieuwe aandacht. Het ‘normale’ leven in Oslo is compleet nieuw voor mij; het ‘gewone’ gangetje in Nederland ineens mijlenver bij mijn vriendin vandaan. Kortom, verhalen moesten ab-so-luut tot in detail gedeeld worden. Laat dat oog voor detail maar aan twee (oud-)theaterstudenten over! ;)
- Nieuwe verbeelding. Juist omdat onze leefwereld zo verschillend was, kon mijn fantasie helemaal losgaan. Hoe haar uitzicht (sneeuw!), klasgenoten, opleiding en maskerspel eruit zien, mocht ik helemaal zelf vormgeven. Als een idyllisch Scandinavisch sprookjesboek.
- Nieuwe ontdekkingen. Gek genoeg levert elkaar niet zien -communiceren via gesproken of getypte taal- ook nieuwe gespreksonderwerpen op. Zo blijkt de ander ineens allerlei verrassende verhalen, anekdotes, interesses of karaktereigenschappen met zich mee te dragen die je nog helemaal niet kent!
- Nieuwe eerlijkheid. Elkaar enkel horen, maakt het soms gemakkelijker onbeschroomd te praten. Nu je de ander niet in de ogen kijkt, floept zo’n gênant detail -gewenst of ongewenst- nèt iets eerder uit je mond. Oeps…
- Nieuw luisteren. Geen afleiding van mimiek of fysiek; enkel woorden die complete verhalen vertellen. Soms aangevuld met foto’s of tekeningetjes, die uiteindelijk alleen maar extra ruimte voor verbeelding geven. Plus honger naar meer!
- Nieuwe dromen. ‘Als we straks samen zijn, neem ik je mee naar…/ moeten we samen…/ laat ik je […] zien’, waardoor opeens voor jàren nieuwe ideeën ontstaan van avonturen die we ècht ècht ècht eens samen moeten beleven.
- Nieuw verlangen. Hoe groter de afstand, hoe groter het verlangen. Nu afspreken niet ‘even’ lukt, is elkaar spreken extra bijzonder. Ieder contactmomentje als groot cadeau, waardoor ieder gesprek extra dankbaar begint en eindigt.
- Nieuwe tips. Iedere grote verandering verrijkt je met nieuwe kennis, kunde en ervaringen. Nieuwe impulsen laten je nieuwe ontdekkingen doen en leveren dus ook nieuwe tips op die het waard zijn gedeeld te worden.
- Nieuwe humor. Inside jokes ontstaan aan de lopende band en ‘oude’ grapjes voelen extra vertrouwd als je elkaar zo’n poos niet ziet. Dus ‘Ha de Bra’ houden we er gewoon in, tot ziens!
- Nieuwe impuls. Zelfs na maanden fysieke afstand, voelt onze vriendschap nog als vanouds. Het overwonnen obstakel -de afstand- maakte onze vriendschap enkel hechter. Een avontuur om nog jàren van na te genieten.
Kortom, of je elkaar nu een warme knuffel geeft of met aandacht een brief vormgeeft; vriendschap -waarschijnlijk liefde in het algemeen- draait om verbondenheid, een gevoel van samenzijn. Als ik me weer eens rot voel, omdat een vriend opzoeken niet lukt, zal ik hieraan terugdenken. Append, bellend, voicememoënd, vloggend en schrijvend doet afstand helemaal niet terzake.
Nabijheid, verbondenheid, een gevoel van samenzijn zijn de toverwoorden.
‘Ha de bra!’