Ik ben een stip
Een grote stip van dichtbij
Een kleine stip van ver weg
Een stippeltje
Of een rondje
Een puntje
Een spikkeltje
Een plekje aan de horizon
Waar ik ben, is de horizon
Waar ik niet ben, is ook horizon
Waar ik geweest ben, is horizon
Waar ik komen zal, is horizon
Waar ik van droom, is horizon
De horizon is overal
En daardoor nergens
Stippen op de horizon zijn overal
En daardoor nergens
Als ik naar voren kijk,
Mis ik wat achter me staat
Kijk ik naar achteren,
Zie ik niet wat voor me is
Kijkend naar boven,
Mis ik de grond
En zie ik de grond,
Zie ik niks van boven
Wel alles vanboven
Maar niets van boven dus
Als ze zeggen
‘Zet een stip op de horizon’
Denk ik altijd
Ik ben er al
Mijn stip
Staat
Hier
Niet streven naar later
Niet terugdeinzen naar eerder
Niet piekeren over dan
Of tobben over toen
Nee nu
Alles
Hier
In dit moment
Al die stippen
Die al die mensen
In al die motivatiegesprekken
In al die coachsessies
In al die seminars
Op de horizon zetten
Vormen samen één grote stip
Een horizon van stippen
Zoveel stippen dat de horizon te klein is
Stippen rollen alle kanten op
Zelfs de goede
En zelfs naar mij
Waardoor ik uiteindelijk
Gewoon
Op mijn eigen stip sta
In mijn eigen spotlicht
Omdat de toekomst
Eigenlijk al begonnen blijkt te zijn