42. Wegkijken is zonde | Van Rolstoel naar Racefiets

Gepubliceerd op 25 juni 2021 om 00:00

25 juni 2021

Tijdens mijn theatertijd leerde ik uiten wat ik niet voelen kon. Inleven. In traumatherapie voel ik wat ik nooit leerde uiten. Leven.
°
Zelfbewuster, wijzer, heler met de dag. Zintuigen geopend. Het voelt eng. Emoties zijn beweging, beweging is verandering en verandering lijkt spannend. Toch blijkt dóórvoelen vele malen lichter dan jaren onderdrukken. Vroeg of laat komt boven wat het licht wil zien. Hoe duister het ook is. Wat speelt zich af onder de oppervlakte?
°
Het stromen van tranen als begin van het stromen van energie, zoals het ontladen van woede me dichterbij mijn Elfstedentocht brengt. Mooie woorden. Ook waar: Wat. Is. Dit. Zwaar.
°
De theatermaker in mij geniet van het verhaal -blijf delen! Gebroken ik fluistert dat het "best een beetje veel" is allemaal. Beide mogen bestaan. Een heel nieuw leven wacht geduldig. Tot die tijd neem ik tijd en geef ik ruimte. Heel Veel Stukjes. Met alles wat loskomt, komt stroming op gang. Stroming is beweging en beweging is vooruitgang. Stilstand pure winst.
°
📸 2016 | Foekje Fennema
°

#theater #fotoshoot #emotie #verdriet #woede #hoevindjezelfdathetgaat #tevreden #tijdnemen #ruimtegeven #bijzonderplekje #zelfbewustzijn #reflectie #eerlijkzullenweallesdelen #openheid #openbreken #mentalegezondheid #belangrijk #zonderschaamte #allesmagerzijn #gebroken #heel #heelveelstukjes #geduld #beweging #stilstand #vooruitgang

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.