Een lange blog, recht vanuit mijn hart. Dit is deel 1.
= Wat ik loslaat, krijgt ruimte =
Begin deze Coronacrisis zag ik een oproepje voorbij komen van een online cursus. Doel: pijneducatie beschikbaar maken voor een groot publiek. Extra belangrijk nu hulpverlening niet tot nauwelijks plaatsvinden kan.
In mijn tien jaar samenleven met chronische pijn en vermoeidheid -vrijwel mijn halve bewuste leven- ben ik heel wat wijzer geworden. Misschien wel daarom raakte ik ervan overtuigd dat je een leven lang kunt leren. Dus meldde ik me vol goede moed aan.
GZ-psycholoog en oprichter van Reducept Louis loodste mij en vele anderen door een intensief traject, waarin kennis en kunde elkaar in balans opvolgden. Ik leerde over het ontstaan van pijnprikkels, verstoorde structuren in mijn brein, de invloed van gedachtes/gevoelens/gedrag op mijn pijnervaring, welke vragen ook de wetenschap niet opgelost krijgt en hoe dapper (over)leven in een situatie als de mijne is.
Deze week sluit de cursus af met de laatste webinar, opgenomen op nog geen vijfhonderd meter van mijn huis. Een livestream die ik later terugkijk, omdat concentreren om één uur 's middags simpelweg te inspannend zou zijn. Ook dat is trouw zijn aan de grenzen van mijn lichaam.
Ik ben blij met mijn spontane deelname. Louis heeft mijn zoektocht op een heldere, open en wetenschappelijk goed onderbouwde wijze samengevat. Een reis langs talloze artsen, therapeuten en behandelaars aan wier pareltjes ik terugdacht en die ik met frisse inzichten kan integreren in mijn huidige leven. Daar ben ik dankbaar voor.
Afgelopen week stond in het teken van je pijnverhaal: het verhaal dat je jezelf en de buitenwereld vertelt over jouw leven met chronische pijn. Bij het lezen van onderstaande opdracht begreep ik ineens waarom mijn website, maar ook de gesprekken en gedachten die ik de laatste tijd voer zo vertrouwd voelen. Het is alsof ik terug ben op het punt waar mijn leven drie jaar geleden "eindigde".
Na veel ups en vooral downs keerde de verhalenverteller in mij terug. Met mijn eigen verhaal, mijn pijnverhaal. Mijn podium werd mijn pen. Dat mag opgemerkt worden. Hier en ver ver ver daarbuiten.
Binnenkort deel 2 & 3: mijn positieve, negatieve en realistische pijnverhalen!