podcast: dit is een ode

Als fanatieke podcastluisteraar lijkt het mij mooi ooit zelf een podcast te creëren.

Zie het als een cadeautje; een bedankje voor al die fijne uren dat ik pijn en vermoeidheid kon vergeten doordat ik werd meegenomen naar andere werelden.

Podcasts zijn voor mij, op heel wat momenten, leeflijntjes met de rest van de wereld. Ze maken dat ik me minder alleen voel en nieuwe avonturen kan beleven vanaf mijn bed of bank. Mijn woonkamer gevuld met bijzondere mensen, verhalen en inspiratie.

 

Bij het uitzoeken van mijn mappen vol ✎ Beeld&taal ordende ik mijn papierwerk in ✎ Versjes, ✎ Taaltekeningen en ✎ Levenslessen. Er bleven echter ook wat krabbels over. Te lang voor een versje; te kort voor een blog. 

 

Van die teksten hoop ik ooit de podcast 'dit is een ode' te maken. Een podcast van ongeveer twee minuten per aflevering, waarin de loftrompet wordt gestoken voor een specifieke groep mensen. Denk aan mantelzorgers, dromers, wereldreizigers, vrienden, leraren, boeren, postbezorgers, verliezers, artsen en ga zo maar door. Mensen die de wereld, op hun eigen manier, verrijken.

Een podcast, licht poëtisch, die je als een soort audiokaart naar iemand kunt sturen met het bericht:  'Luister, dit ben jij en dat maakt je zo mooi'.


Een voorbeeld:

'Dit is een ode aan terminaal zieken.'

[intromuziekje; sferisch, sprankelend, liefdevol]

'De klok, je horloge, de kookwekker
Alles tikt
Tijd tikt
Terwijl wij 
Hier
Samen
Gebroederlijk kijken naar het verstrijken 
Van uren 
Van buren 
Van regen die tikt tegen de ruit
Een oude man 
Even d'r uit 
Tikt met zijn wandelstok op de stoep
Tikt tegen zijn hoed
Bij wijze van begroeting
Mijn stem verstikt
Naast jou
De tijdbom
Tikt
Tikt 
Tikt 
Tot het tikken overstemd zal worden
Door het sussen van de ssssssssstilte'

[slotjingle]