etappe 7 - Bewust op(en)staan!

December 2021

84. I. Am. On. Fire. | Hoe ik er Insta

Mijn kachel is stuk. Letterlijk. Of nee, dat lieg ik. De kachel is niet stuk. Het ding brandt op volle toeren. Gloeiend heet. Niet de radiator vormt het probleem; het is de ombouw die er prachtig passend omheen werd geplaatst. Als muur tussen warmte en woonkamer houdt het bouwwerk doorstroming tegen. °'s Morgens krijg ik het niet warmer dan 17.5°C, 's middags 18.5°C, tegen de avond met geluk 19.5°C. Dat haalt kou uit de lucht, zeker. Buiten is het guurder. Maar de kamer wordt niet warm, niet behaaglijk warm. De radiator raast, de ketel blaast en toch krijgen ze aan mijn verwachting niet voldaan. Hoe harder de inspanning, hoe vlugger het systeem afslaat. Afgefakkeld. Uitgeput.°Daarom mag ik de thermostaat 's nachts niet meer uitzetten. En zoek ik iemand die gleuven in de ombouw wil zagen. Het is als... als... -voel je de metafoor? Als mijn hart. Openen. Niet om er méér liefde in te proppen -liefde in overvloed-, maar om liefde die er reeds is te kunnen TOELATEN. Blokkades afbreken om warmte te VOELEN.°"Tis de natuurlijke ventilatie die wordt verstoord", zei de monteur, "hij kan z'n warmte niet kwijt. Daar kun je kapot aan gaan, hoor." Ik knik. Ik lach. Ik snap het niet, maar weet: dit gebeurt niet voor niets. Als het leven één grote symboliek is, is dit wat me te doen staat: I. Am. On. Fire.°Mijn kacheltje brandt. Het vuur is niet gedoofd, ik ben niet stuk en zeker niet aan vervanging toe. Het is de ombouw die de uitdaging vormt. Jarenlange goedbedoelde bescherming die tot kille gevangenis verwerd. Wil ik warmte voelen, dan mag ik innerlijke muren breken. Interne stroming tegemoet. Tis de natuurlijke ventilatie die ruimte vraagt. JA, IK WIL is mijn antwoord. Winterwarmte = Levenslust ☄⚡🔥

Lees meer »

83. Meer helend dan gedacht | Hoe ik er Insta

Hoe opener ik zwaktes deel Hoe dichterbij mijn kracht Wellicht is het bevrijding toch Waarin schuilt eigen macht Eerste zelfbeeld als een strijder Maakt dat ik niet verzacht Zo bracht doorleefde tegenslag Me innerlijke pracht Tussen woorden vallen tranen In het licht van deze nacht Ik ontdek dat wie durft wenen Bevrijd als laatste lacht Mezelf toestaan diep te voelen Meer helend dan gedacht

Lees meer »
November 2021

82. Dankjewel, valkuil | Hoe ik er Insta

Hallo valkuil, hier ben ik weer. Lief dat je geduldig op me wachtte. Jij kent mij natuurlijk ook veel beter dan ik toegeven wil. Frustrerend vind ik dat. Hoe je me altijd een stapje voor bent en ik dan weer achter de feiten aan blijk te lopen. Daar zit ik mee.°Telkens kan ik kiezen: voor jou vallen of als mij vliegen. Dat dacht ik althans. Daar streefde ik naar. Ik zou betere keuzes maken; linea recta mijn rolstoel uit. Maar jij, volhardende valkuil, bent veel doortrapter. Jij geeft me ruimte en ik tuimel daar gewillig in.°Voor ik het weet, forceer ik prestaties. Ik wil toekomst schrijven met geschiedenis in één. Als prachtige bijkomstigheid van innerlijk helen veerkrachtig opstaan. Van Rolstoel naar Racefiets; dat verhaal ken ik vanbuiten. Daarmee verberg ik kwetsbaarheid binnenin. HARDER werken, MEER mijn best doen, BETER weten wat ik wil. Op het Pad van Pijn voelt bekrachtigen als de bekende weg. In plaats van verzachten, VERKRAMPEN -(h)erken je dat?°Ik span mijn spieren, frons mijn voorhoofd en denk diep-dieper-diepst na. IK. WIL. ZOVEEL. IK GA OVER GRENZEN. Hup, die valkuil in. Beerput open. In de put. Bodemloos. Niks geen vliegen: vallen. Eindeloos vallen. Een valkuil kent geen vaste grond. Geen houvast. Geen dieptepunt. Valkuilen als leegtes om onophoudelijk in te verdwijnen; echo's die zichzelf in ere houden, schaamteloos.°Met de elektrische rolstoel, rollator, zadelkruk, douchestoel, duwrolstoel en zoveel meer hulpbronnen vind ik steun aan alle kanten. Behalve één kant. De binnenkant. Zodra ik mezelf dragen kan, valt noodzaak tot stutten weg. Dan dans ik om je dieptes heen. De Weg van de Minste Weerstand. Veerkracht vervangt draaglast -volg je me?°Een rijk proces, een mooi proces, een pijnlijk proces. Ik sta op; daar sta ik op. Dankjewel lieve valkuil, dankjewel. Voor wat je me leert voelen. Laat me maar vallen. Ik klauter niet meer. Ik laat los. Ik stijg op. Ik vlieg. Uit🧚‍♀️°PS. "#15 NIET het begin van een nieuw leven -of toch? 🪶💪" staat online. Over hoe mijn BMRlifemasterweek niet doorging en ik vanuit teleurstelling nieuwe zachte krachtbronnen in mezelf hervond. Want Veerkracht, dat is nou eenmaal mijn middle name📽

Lees meer »

80. Heel vertrouwd | Hoe ik er Insta

Wat heb ik nodig? Vertrouwen.Wat moet ik doen?! Loslaten.Wie ben ik? Bijzonder.Hoe word ik ik? Open.Waar moet ik zoeken? Niet. Waar vind ik mezelf dan? Hier.Wanneer? Nu. Ja, maar hoeoeoe? Zie maar. Ik ben bang. Liefde. Ik kan niet liefhebben. Je doet het al.Ik durf dit niet. Je bent er al.Ik voel verzet. Geef je over.Ik wil te graag. Ontspan je.Dat lukt niet. Jawel.Ja maar... Je denkt.Zeg, wie ben jij eigenlijk? Jou.Maar wie ben ik dan? Mij.Wie zijn wij? Één. Ik snap je niet. Vertel me wie je bent.Weet het maar. Vertel me wie jij bent.Ik durf niet. Ik kan dit niet. Overgave is eng. Ik ben bang te verliezen wat ik won. Vrij van verzet voelen mogelijkheden te groot. En groots, dat ben ik niet... ik wil niet veranderen...- Je houd jezelf klein.Krampachtig vasthouden geeft tenmiste houvast, ga weg. Ik zoek richting in mijn leven. Laat me ankers vinden.- Je bent je eigen anker. Je vaart je eigen koers. Ons kompas geeft richting ín jou.De kracht die jij me laat ervaren is... ZOOO ENORM. Zo liefdevol. Zo puur. Dat verdien ik toch helemaal niet?! Ik straf mezelf door hard te zijn. Zachtjes liet ik alles vergaan.- Je krijgt wat je geeft. Zoveel verantwoordelijkheid kan ik toch helemaal niet dragen?!- Je hebt dit eerder gedaan.Ik heb hulp nodig. - Je kan dit zelf.Niet waar! Ik kan dit niet alleen!- Je hoeft het niet alleen te doen. Ik... geef op.We doen het samen.Heel vertrouwdÉén+Één =Één Eindeloos.

Lees meer »

79. Zelfbevrijding | Hoe ik er Insta

Kramp = pijn. Chronische kramp = chronische pijn. Mijn les uit fibromyalgie: loslaten. Een (in)spannend ontspannend proces🧘‍♀️ °Ik herschrijf mijn verhaal, letterlijk. Terug naar de tekentafel. Blauwdruk 2.0. Wat ik denk en voel en doe onder de loep: Wie ben ik? Wat wil ik? Welke keuzes voelen juist?°Het ene moment schiet ik door -teveel te hard te snel willen. Het volgende moment glij ik uit -"dit komt nóóit meer goed". Het grootste deel van de tijd zweef ik ergens middenin. Zo van "ook dit mag er zijn. Rustig ademhalen. Wat vraagt liefdevolle aandacht nu?"°In-drukken zo intens dat buitenwereld overprikkelt. Met lichaamsbewustzijn voel ik vertrouwde verdedigingsmechanismen wegvallen. Geen onbewust vechten, vluchten of bevriezen meer, maar ervaren: wat dient zich aan? Wat wenst opgemerkt te worden?°Hoe harder ik streef naar "beter worden", hoe slechter ik (me) voel. Ik bedenk hoe dingen hadden moeten zijn. Ik werk geforceerd aan doelen. Ik vind mezelf kapot in bed, terwijl ik ZO HARD mijn best doe te helen... [zie kleuter met armpjes nukkig over elkaar] Ik vergeet dat loslaten mijn les is; kramp zoekt VERZACHTING.°"Hoe het zou moeten zijn", krijg ik niet. Wel precies wat ik nodig heb op te bloeien. Mijn herschreven verhaal leidt naar de Fyts11stêde. Zelfbevrijding uit zelfbescherming. Van chronische pijn naar chronisch Zijn in mijn zachte veerkrachtige liefdevolle lichaam. Open dichter. °Daarom lukt het niet te bewijzen dat "Ik ben ziek" voor extra taxikilometers. Want ik kan die "waarheid" niet langer geloven. Ik wil vertrouwen op eigen kracht; hoogstens met voorlopige hulp(middelen). De enige die verleden kan herschrijven en toekomst kan dicteren ben ikzelf. Dus daar ga ik voor. Thans beschrijf ik nieuwe paden.°Nee, niet één vloeiende lijn. Proceswerk is taai. Allesverhullende lach geeft ruimte aan tranen. En soms schiet ik door. Maar weet je, dat mag. Ook CHAOS zit in mij. Onrust mag loskomen. *mag losgelaten worden. Het ergste dat ik nu kan doen is vasthouden aan wat ik dacht dat had moeten zijn. Vrijheid is de moed keer op keer op keer te wegen wat van waarde is. Verhaal zo simpel. Voorstelling is er al. Boek komt er wel🙏🍀💝

Lees meer »

78. Gevoelswereldreis | Hoe ik er Insta

✍🌿Dwars / Door lijden / Vind men lef / Dwars door lef het / Leven°Druk de duim van je rechterhand tegen de duim van je linkerkant. Buig wijsvingers naar elkaar toe. Zie een driehoekje verschijnen, of een vierkantje ontstaan. Een hartje vormen? Welke ruimte jij ook inneemt; het holletje in je handen is de leegte waar magie ontstaat. °Van alles wat ik wensen kan, gun ik mezelf de tijd het meest. Niet bang zijn. Niet verschuilen. Overvloed niets anders dan kans tot keuzes maken. NEE voor jou = JA voor mij. Ruimte strekt zich uit. Wat ik zocht: ✔gevonden. Ik sta open. Ik stroom. Deinend op een golf, nee ZEE vertrouwen. °Ik begrijp het, heus. Doen. Durven. De waarheid. Dromen --> doelen --> daden. Vinkje op de bucketlist. Met droge ogen kijk ik aan. Ik knipper. Ik zucht. Ik kijk op. Zonder bril totaal ander zicht; toch Zie ik meer. In het duister straalt het licht. Helder. Doortastend. Nietsontziend. Nieuwe vergezichten. Gevoelswereldreis. Grenzeloze verbreding. Eindeloze verdieping. Op en neer en nog een k-k-k-k-keerrrrrrrrrrr. Kermis, kernmis?°Het enige dat me weerhoud te stralen, zit in mij. Ik kan míjn verschil maken. Ver-innerlijken. HELEN. Ontelbaar veel gebroken stukjes versmelten tot één. Veerkracht. Energie zal stromen zodra uitputting mag Zijn. Pijn verdwijnt zodra het ruimte vindt. Overprikkeling lost op zodra indrukken niet opgelost hóeven worden. Stille uren, wijze lessen. Niet te breken, wel te buigen; trilling in de kern. Het is leegte waarin beweging kan ontstaan•○°📸 Maarten Dikken

Lees meer »
Oktober 2021

WERK IN UITVOERING - Binnenkort meer... ✙ Etappe 8