etappe 4 - REGIE NEMEN

Juli 2021

45. Hapje voor hapje (&jarig!) | Van Rolstoel naar Racefiets

2️⃣6️⃣❕What a ride. Wat een levenslessen. Ik voorspelde een bewogen jaar; dat is het geworden ✔°2️⃣5️⃣: waar ik bang voor was kwam uit en kwam goed, het leven gebeurt sowieso onvoorspelbaar op het juiste moment op de juiste manier met de juiste mensen, wie me lief is steunt naast/achter/voor en desnoods onder me om mij boven mezelf te laten uitstuigen, mijn lichaam ontwikkelt van onbekende vijand tot zorgzaamste vriendin en -last but zeker not least- leerde ik dat ik tot alles in staat ben zodra ik op alles in mij durf vertrouwen 💞°2️⃣6️⃣: stilte ìn de storm. Voelen, vertrouwen, loslaten. Simpel. Niet gemakkelijk. Oude pijn toelaten zodat het míj kan loslaten, in plaats van op wilskracht andersom. Grenzen leren aangeven en nieuw stromende energie in nieuwe dromen steken. Minder nadenken. Afrekenen met wat weerhoudt op positieve eindbalans. Zaadjes planten. Opbloeien. Hallo lichaam, hallo wereld, hallo verantwoordelijkheid!🏡°Is dat leuk? ("Leuk? Leuk?! De Donald Duck is leuk!") Niet altijd. Het rijkste wat ik mezelf kan gunnen? Zekerweten. Die Stanislavski was zo gek nog niet met zijn "Lessen voor Acteurs". Tekstbehandeling zag hij als het eten van kalkoen: hapje voor hapje. De eerste akte ben ik heelhuids doorgekomen. Catharsis! Genoeg drama. Tijd voor pauze. Taart in de coulissen, hapje voor hapje 🎂°📸 vrijdag met Valerie

Lees meer »
Juni 2021

42. Wegkijken is zonde | Van Rolstoel naar Racefiets

Tijdens mijn theatertijd leerde ik uiten wat ik niet voelen kon. Inleven. In traumatherapie voel ik wat ik nooit leerde uiten. Leven.°Zelfbewuster, wijzer, heler met de dag. Zintuigen geopend. Het voelt eng. Emoties zijn beweging, beweging is verandering en verandering lijkt spannend. Toch blijkt dóórvoelen vele malen lichter dan jaren onderdrukken. Vroeg of laat komt boven wat het licht wil zien. Hoe duister het ook is. Wat speelt zich af onder de oppervlakte?°Het stromen van tranen als begin van het stromen van energie, zoals het ontladen van woede me dichterbij mijn Elfstedentocht brengt. Mooie woorden. Ook waar: Wat. Is. Dit. Zwaar. ° De theatermaker in mij geniet van het verhaal -blijf delen! Gebroken ik fluistert dat het "best een beetje veel" is allemaal. Beide mogen bestaan. Een heel nieuw leven wacht geduldig. Tot die tijd neem ik tijd en geef ik ruimte. Heel Veel Stukjes. Met alles wat loskomt, komt stroming op gang. Stroming is beweging en beweging is vooruitgang. Stilstand pure winst.°📸 2016 | Foekje Fennema°

Lees meer »

41. IK. HOU. VAN. MIJ. VAN. IEDER. STUKJE. | Hoe ik er Insta

Ik wil op de cover van de &C.  Of LINDA.meiden. Of ELLE. Wat mijn part de folder van de HEMA. Want me verstoppen... dat kost zo ontiegelijk veel energie. En pijn. Daar pas ik voor. °In een wereld waar menig meisje streeft naar hot&healthy "voldoe" ik aan de bizarre modellenmaten van 80-70-90 (lees: extreem ondergewicht). Toch kunnen mijn benen me amper dragen en voel ik me vaker niet dan wel gerepresenteerd. Mensen waarin ik me herken, zie ik nauwelijks. Want staan is de norm. Zitten is "anders" en anders is "slecht". Rolstoelen zijn "zielig". Eigenheid mag alleen bestaan "binnen hokjes". Brrr, daar pas ik voor. °Het is 2021. Kom op, zeg. Weg met schaamte. Dag onzekerheid, aju twijfels. Ons schoonheidsideaal knelt aan alle kanten. Draag een passende broek. Ik ben mooi. Iedereen is mooi. Op eigen wijze. Klein blijven uit angst groot te groeien? Exit. Daar pas ik voor.°SO. HERE. I. AM. Alive and kickin' Ontiegelijk trots. Op mijn lichaam, mìjn lichaam. Mijn meest waardevolle bezit en allergrootste steun. Precies perfect imperfect. Kracht, liefde, veerkracht; alles draagt het met zich mee. Onzekerheid ingeruild voor voorzichtig stromend zelfvertrouwen. Natuurlijk ben ik "er" nog niet, maar ik ben tenmiste ergens. Ajuparaplu aan alle oordelen; hoi pipeloi openheid! Iedereen kent beperkingen, dus om te leren: hulpmiddelen definiëren mij niet; de moed ze toe te laten wel ♡°IK. DOE. ERTOE.IK. MAG. GEZIEN. WORDEN. IK. HOU. VAN. MIJ. VAN IEDER. STUKJE.°Deze levensinstelling... misschien een beetje op de groei? Maar hé, dat past me wel! (dankje mam, voor de foto die "hoe kan dat nou? Dat heb ik nou noooooiittt!!!" per ongeluk een filmpje werd)°

Lees meer »

40. Chaos als dapperste stap vooruit | Hoe ik er Insta

Ik snap het niet meer. Hoe "het" moet, hoe "het" hoort. Emoties zo gelaagd als bodemmonsters; zintuigen zo open als ontluikende lentebloeiers. De buitenwereld raakt me, mijn binnenwereld ontlaadt. Chaos als dapperste stap vooruit. Dieper denken leidt niet tot opener oplossen. Ik voorvoel en laat achter. Ik wéét wat nodig is: verzachten.

Lees meer »

37. Loslaten = accepteren | Hoe ik er Insta

Verhalen fluisteren om aandacht. "Vertel mij, kies mij!" Ze worden allemaal gehoord. Vroeger, later. Ik luister, koester, her-inner, ont-moet en schrijf uit. Het boek dat een droom was, is nu een bestand met een werktitel -ergo: ik werk!

Lees meer »

WERK IN UITVOERING - Binnenkort meer... ✙ Etappe 5