Veerkrachtblog

Zelfhulppodcasts, keukentafelpodcasts, documentairepodcasts, hoorspelpodcasts, interviewpodcasts, muziekpodcasts, voice memopodcasts; de podcast is niet meer weg te denken uit het huidige media-aanbod.

Waar nachtelijk onweer al niet toe kan leiden...

01/12/1927 - 03/06/2016

Hoera! Na vijf maanden Noors maskerspel stapt één van mijn beste vriendinnen vandaag weer rond op Hollandse grond! ♡

Een dagboek bijhouden; het is nooit één van mijn grootste talenten geweest. De laatste tijd is mijn hoofd echter zo vervuld van krachtige gedachtes over de toekomst dat (schoon)schrijven, mindmappen, dromen, tekenen en droedelen als vanzelf gaat. Ook de inspirerende boeken en podcasts die op mijn pad kwamen werpen hun vruchten af. 

In het kader van huis-, tuin- en keukenpoëzie, presenteer ik u mijn rijmelarij van de dag (#waaromookniet #moetkunnen #lekkerdoenwaarjezelfzininhebt #YOLOjwz #ditgebeurteralsjemijinhetzonnetjezet):

Dat licht 

‘Mag ik?’ 

Ik zet de kraan aan

↑ Na het maken van mijn visionboard hield ik een stapel betekenisvolle woordjes over. Daarvan puzzelde ik bovenstaand gedicht. Omdat ik #nietsteverbergen heb.

Ziezo, mijn visionboard hangt. De betekenisvolle plaatjes, woorden, tekeningen en andere knipsels maken me daadkrachtig. Ha-haaa, hier ben ik! In staat mezelf te verrassen. Ik voel me trots.

Met zo’n lijf als dat van mij kun je de toekomst maar beter voor je uitschuiven. 

Er gebeurt veel

Wat kan -mag- ik schrijven over oorlog? Een strijdtoneel te groot om te bevatten. Zeker voor een jongeling als ik, opgegroeid in vrede. Ieder jaar opnieuw voel ik de beladenheid van bevrijdingsdag. Vier jaar geleden deed ik een poging mijn gevoel onder woorden te brengen. 

Wat kan -mag- ik schrijven over oorlog? Een strijdtoneel te groot om te bevatten. Zeker voor een jongeling als ik, opgegroeid in vrede. Ieder jaar opnieuw voel ik de beladenheid van dodenherdenking. Vier jaar geleden deed ik een poging mijn gevoel onder woorden te brengen. . 

Weet je wat ik het lastigst vind aan ziek-zijn? 

Was ik maar een koe

'Wat ik vandaag droom, zegt veel over wie ik morgen wil zijn’, was het eerste wat ik dacht toen ik vanmorgen opstond.

Mijn Koningsdag was vermoedelijk nooit zo kleinburgerlijk als dit jaar. Wijlen mijn oma -trouw abonnee van twee koningshuisbladen- zou trots op me zijn. Vandaag volgde ik de verjaardagsvisite van Willem-Alexander&co aan Amersfoort namelijk op de voet.

‘Ik vind jou zó stoer!’, complimenteert een vriendin mij oprecht. 

Het is zover…

Sinds ik ziek thuiszit, vind ik het lastig om mezelf voor te stellen. Hoewel mijn positieve levenshouding onveranderd is, sturen beperkingen en/of hulpmiddelen een gesprek al gauw richting ellenlange medische besprekingen.

Vandaag voel ik me dankbaar.

Hé

Een willekeurig gesprek:

Kortgeleden nodigde het revalidatiecentrum me uit voor een terugkomdag; een mini-reünie met behandelaars om te bespreken hoe geleerde lessen inspireerden en welke  uitdagingen op je pad kwamen. Een prachtige gelegenheid waar ik graag gebruik van maakte. 

Tot september 2018 bewoonde ik een voormalig legerkazerne, vlak naast een militair vliegveld. De muren zijn zo dik dat zelfs een bombardement ze niet omver kan blazen. Binnen is het donker. Koud eveneens. Ramen konden het soldatenhuis immers enkel verzwakken.

Aan de andere kant van de straat woont een poes. Op tweehoog, net als ik. Wanneer ik 's morgens met mijn ontbijtkommetje op de bank kruip, ligt Poes al te spinnen op de vensterbank. Zij geniet in de ochtend van warme zonnestralen; ik vanaf een uur of vier.

'Ik Sta stilEn die bewegingIs al een heleVooruitgang'

De A is van Aambeien. Die heb ik niet. 

Toen ik klein was, dacht ik dat grote mensen alles weten. 

Terwijl Maarten van der Weijden zich volledig inzette voor zijn Elfstedenzwemtocht, gaf ik alles voor een bewuster leven in mijn vijfde revalidatieweek.

Steeds vaker word ik wakker uit een droom waarin ik kan vliegen. Het is heerlijk. 

Goh

'Ik kan het niet!'

Waar leeftijdsgenoten de wijde wereld buitenshuis verkennen, doe ik dat onderuit gezakt op mijn bank. Via mijn radio en podcasts beleef ik het ene na het andere verhaal door de ogen van een ander. Mijn lichaam staat stil;  mijn hoofd niet.

Wolken

Er zijn 1001 redenen waarom voortgeduwd worden in een rolstoel minder wenselijk is dan op je eigen benen staan. Beperkte vrijheid, afhankelijkheid van anderen, stoepranden en andere obstakels die zorgen voor ruwe lanceringen, pinautomaten boven je bereik en ga zo maar door.

Who's afraid of pink, yellow en brown?

HoeIk kijkKan ik kiezenWat ik zie isGegeven

Rock'n rollator Leo, 'Ja, maar...'-Jip de rolstoel en Noeste Noa de scootmobiel maken van mijn eenpersoonshuishouden een ware familie. Door hun letterlijke steun kan ik naar buiten, kleine eindjes lopen en mijn dagelijkse dingetjes doen. Natuurlijk was het confronterend 'bejaardenapparaten' toe te laten, maar sinds ik mezelf deze hulpmiddelen gun, brachten ze niets dan goeds. Leo, Jip en Noa blijken niets af te doen aan wie ik ben en geven zelfs mogelijkheden (terug) die mijn wereld vergroten!

'Pà-àààp, mag de radio uit?' was mijn standaardzin toen ik nog thuis woonde. Altijd maar dat gezeur van (semi-)intellectuelen die de waan van de dag proberen te duiden. Dood-saai, vond ik het. 'Radio 1 - dè bejaardenzender', grapte ik.

Eigenlijk zou ik nu afstuderen. 

Vorig jaar werden mijn ogen geopend. Op klaarlichte dag openbaarde zich een wereld aan mij waar ik totaal geen weet van had: de wereld van de bedrijfsafkortingen. 

Als iemand gezond is, jong, knap, getalenteerd, vakanties vult met stedentrips, zakelijke deals sluit in hipstercafeetjes, geregeld cocktailnippend op zonnige terrasjes verblijft, #healthyfitgirl salades eerst fotografeert voor ze kunnen worden opgegeten en over all een '#workworkwork #sunny #lovelife'-leven leidt, lijkt alles jaloersmakend perfect. 

In 2017 begon ik een musical memory lane (zelfbedachte term): een persoonlijke playlist vol muziek die betekenis kreeg op een waardevol moment in mijn leven.

'Vaak is waar je vandaag naar verlangt wat je gisteren al had. Zonder het te beseffen.' 

Stel: je wilt rijst.